عنوان ناصب، در احادیث اهل بیتM و سخنان فقیهان امامی به فراوانی آمده و احکام زیادی از جمله: محرومیت از حقوق مدنی (ازدواج با همسر مؤمن، ارث نبردن و...) و اجتماعی و معنوی (بایکوت نمودن و لزوم تبری از او و عدم جواز اقتدا به او) بر آن بار شده است. از طرفی در مفهوم این عنوان بین فقیهان امامی اختلاف است. ادلّة فقهی دلالت دارند که مراد از این عنوان، کسی است که دشمن اهل بیتM باشد و این دشمنی را جزء دین خود به شمار آورد. مشهور فقها نیز ناصبی را کسی می‌دانند که دشمن اهل بیتM باشد و این دشمنی را به گونه‌ای آشکار کند. در مقابل برخی خواسته‌اند این عنوان را بر مطلق مخالفان عقیدة شیعه ـ هر کسی که دیگران را بر اهل بیتM مقدم شمرده یا می‌شماردـ تطبیق دهند. این نوشتار با بررسی ادلّة فقهی (احادیث، سخنان فقیهان، اهل لغت و مقتضای قواعد اصولی) نشان می‌دهد که دیدگاه اوّل درست و دیدگاه اخیر سست، نادرست و دور از آموزه‌های فقهی اهل بیتM است.
)