1
دانشجوی دکتری تخصصی، گروه حقوق، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحدۀ عربی
2
استادیار دانشگاه تهران
3
استاد دانشگاه تهران
چکیده
انتقال توأمان حقوق و تعهدات قراردادی، حالتی است که فرد موقعیت قراردادی خود را از لحاظ طرف پیمان بودن، به شخص ثالثی واگذار نماید و او را از لحاظ برخورداری از حقوق و مسئول بودن در اجرای تعهدات جانشین خود سازد. بر اساس دیدگاه‌های سنتی، ملاک در قابلیت انتقال حقوق و تعهدات قراردادی، مستمر بودن عقد (در مقابل آنی بودن) است؛ در حالی که با بررسی تطبیقی و ملاحظۀ اسناد بین‌المللی و تحلیل ماهیت‌های حقوقی مرتبط باید گفت که ملاک وجود یا عدم وجود حقوق و تعهدات غیر شخصی است. با این دیدگاه، این شبهه که در کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا (که در این زمینه ساکت است) انتقال حقوق و تعهدات جایگاهی ندارد، باید مردود اعلام شود. علاوه بر این از گذشته، انتقال حقوق و تعهدات قراردادی را در قالب عقد صلح به عنوان یک عقد معین مطرح کرده‌اند، در حالی که با تحلیلی که از ماهیت عقد صلح و شرایط انتقال صورت پذیرفته است، باید قائل به انتقال در قالب عقد نامعین بود. لذا ارائۀ این دیدگاه‌ها می‌تواند تأثیر عملی به سزایی در اصلاح رویۀ قضایی داشته باشد و در زمینه‌سازی اصلاح قوانین، متناسب با به روزترین اسناد بین‌المللی مٶثر باشد.
انصاری‌نسب, مصطفی, مرادی, حسن, & الماسی, نجادعلی. (1397). انتقال حقوق و تعهدات قراردادی در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی. آموزه های فقه مدنی, 10(18), 169-198.
MLA
مصطفی انصاری‌نسب; حسن مرادی; نجادعلی الماسی. "انتقال حقوق و تعهدات قراردادی در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی". آموزه های فقه مدنی, 10, 18, 1397, 169-198.
HARVARD
انصاری‌نسب, مصطفی, مرادی, حسن, الماسی, نجادعلی. (1397). 'انتقال حقوق و تعهدات قراردادی در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی', آموزه های فقه مدنی, 10(18), pp. 169-198.
VANCOUVER
انصاری‌نسب, مصطفی, مرادی, حسن, الماسی, نجادعلی. انتقال حقوق و تعهدات قراردادی در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی. آموزه های فقه مدنی, 1397; 10(18): 169-198.
)