زارع، شخصی است که با رضایت دیگری در زمین او با ابزارها و امکانات خویش کشاورزی می‌کند. محصولی که با دسترنج زارع به دست می‌آید، میان مالک و زارع مشترک است. سهم مالک از منافعْ بابت مالکیت او بر زمین، و سهم زارع از منافعْ بابت کار و ابزارآلات و هزینه‌هایی است که برای دستیابی به محصول به کار برده است. پس از پایان قرارداد آنچه در زمین ایجاد شده شامل درخت، بنا، ریشه‌های قابل بقا و... متعلّق به زارع می‌باشد. این مالکیت، حق تقدم در استفاده از زمین را برای او به وجود می‌آورد که در قوانین به صراحت بیان نشده است. حق یادشده باعث می‌شود رابطۀ میان زارع و مالک زمین بعد از پایان قرارداد نیز ادامه یابد و هیچ یک از طرفین نتواند یک‌طرفه آن را منحل نماید
)