نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استاد یار گروه حقوق دانشکده علوم اسلامی، دانشگاه آیت الله بروجردی، بروجرد
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسنده [English]
تمرکز این نوشتار روی یکی از مصادیق خیار شرط یعنی بیع شرط با تطبیق بر ماده 460ق.م می باشد. پس سوال اصلی این مختصر اینست که نقش تصرف در عقد متزلزل در هنگام بیع شرط با تطبیق و نگاه انتقادی بر ماده 460ق.م چه می باشد. این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی به این نتایج دست یافته که از نظر برخی از فقهاء که ادله هم صحت آن را به اثبات رسانده؛اولاً طبق نظر فقهاء تصرف مشتری در مثمن و بایع در ثمن یا به عبارت دیگر در منتقل الیه به این دو، در بیع شرط، باعث سقوط خیار نمی باشد. ثانیاً از نظر قانون مدنی اولاً ماده 460ق. به صورت ناقص احکام مذکور در بیع شرط را مطرح کرده چراکه این ماده فقط نسبت به منتقل الیه از طرف مشتری یعنی نسبت به تصرف مشتری در مبیع به صراحت حکم تصرف را مطرح کرده ثانیاً به خلاف فقهاء که تصرف را مطلقاً مسقط بیع شرط نمی دانست در این ماده تصرفی که باعث نقل وانتقال و غیره می باشد را مسقط می داند.ثانیاً نسبت به منتقل الیهازبایدسکوت کرده و حکمی بیان نکرده است.ه
کلیدواژه‌ها [English]
)