از دیرباز حدیث‌پژوهان برای شناسایی احادیث صحیح از ضعیف در کنار ارزیابی محتوایی به بررسی سندی روایات پرداخته‌اند و شناسایی حال راویان دارای سابقة دیرینه‌ای در تاریخ حدیث می‌باشد. پذیرش احادیث، مشروط به وجود یک سری شرایط در راوی آن است که در این میان وثاقت شرط اساسی راوی است. سؤال اصلی این است که چگونه وجود این شرط و یا سایر شرایط را در راوی می‌توان احراز کرد. این نوشتار به اختصار به بیان دو شیوة توثیق خاص و عام و موارد هر کدام پرداخته است.
)