TY - JOUR ID - 885 TI - مصلحت و جایگاه آن در حکومت اسلامی JO - آموزه های فقه مدنی JA - CJD LA - fa SN - 2251-936X AU - صابریان, علیرضا AD - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی Y1 - 2009 PY - 2009 VL - 2 IS - 2 SP - 73 EP - 106 KW - مصلحت KW - مفسده KW - حفظ نظام KW - مصلحت نظام KW - حکم حکومتی DO - N2 - مصلحت نقش اساسی در تشریع احکام دارد و احکام شرعی تابع مصالح و مفاسد در متعلقشان می‌باشند. در بسیاری از موارد عقل به تنهایی قاصر در کشف مصالح و مفاسد است و نیاز به بیان شریعت دارد.      احکام حکومتی در محدودة مصلحت‌سنجی حاکم صادر می‌شوند و وصف دائمی بودن را ندارند. احکام حکومتی صدور و تنفیذشان منوط به مصلحت است و در موضوعِ جوازِ حکم حکومتی، مصلحت‌اندیشی اخذ شده است. حاکم اسلامی در چارچوب مصلحت به جعل احکام می‌پردازد.      مصلحت نظام اسلامی چه در بعد مصلحت‌اندیشی و یا مصلحت‌کرداری، رابطة مستقیم با حفظ نظام دارد. حفظ نظام در دو حوزه قابل تصور است: نخست حفظ نظام و جلوگیری از آسیب به آن به دست دشمنان و در معنای دیگر، ایجاد نظم در جامعه و سامان دادن سازمانها و نهادهای حکومتی و جلوگیری از اغتشاش و هرج و مرج. از منظر فقیهان، حفظ نظام به هر دو معنا نه تنها واجب شرعی، بلکه واجب عقلی است؛ زیرا حفظ نظام اسلامی، مقدمه‌ای برای حفظ شریعت است.  UR - https://cjd.razavi.ac.ir/article_885.html L1 - https://cjd.razavi.ac.ir/article_885_b31c3f597546dbd68ebe8fd689927ca9.pdf ER -