@article { author = {احدی, سیف‌الله and فخلعی, محمدتقی}, title = {}, journal = {Civil Jurisprudence Doctrines}, volume = {6}, number = {10}, pages = {3-30}, year = {2014}, publisher = {Razavi University of Islamic Sciences}, issn = {2251-936X}, eissn = {2783-3690}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {پژوهشی در دلالت عبارت قرآنی لَا تَعَاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ بر حرمت اعانت بر اثم و عدوان}, abstract_fa = {بسیاری از فقها و مفسران به عبارت قرآنیتَعَاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَالتَّقْوَی وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ€ بر حرمت اعانت بر اثم و عدوان استدلال کرده‌اند، اما برخی این استدلال را نپذیرفته و با توجه به کاربرد واژۀ «تعاون» و نیز وجود قرینۀ تنزیهی بودن نهی، در دلالت آیۀ شریفه اشکال کرده‌اند. در این جستار پس از بررسی ادلۀ هر دو گروه و تحلیل آرای لغت‌شناسان و مفسران و فقهای اسلامی این نتیجه به دست آمد که کلمۀ «تعاون» و «اعانت» در بیشتر موارد در یک معنا استعمال شده‌اند. همچنین صرفِ دنبال هم بیان شدن و مقابلۀ دو جملۀ پایانی آیۀ شریفه، صلاحیت قرینه بودن برای دلالت نهی بر کراهت را ندارد و اعادۀ فعل تعاون در جملۀ دوم و عدم اکتفا به حرف «لا» بیانگر استقلال این دو جمله است. لذا بر اساس حکم عقل و تناسب حکم و موضوع، دلالت آیۀ شریفه بر حرمت اعانت بر اثم و عدوان، مسلّم است.}, keywords_fa = {حرمت,اثم,عدوان,معاونت بر گناه}, url = {https://cjd.razavi.ac.ir/article_268.html}, eprint = {https://cjd.razavi.ac.ir/article_268_a4f7c379bc654f42c6ac354add8d5355.pdf} }